DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 11-12/1984 str. 58 <-- 58 --> PDF |
Manojlo Divjak, šumarski vježbenik Petrovaraidiinske imovne općine, za podšumara u Baj´inaj Bašti; Dušan Popoviić, vježbenik iste imovne općine, za podšumara u Golupcu; Dušan Pajić, apsolvent Visoke škole za šumarstvo u Beču, za podšumara u Rragujevcu; Dušan Cvetiić, apsolvent Gospodarsko-šumarskog učilišta u Križevcima, za podšumara na Avali, i Lazar Jovanović, apsolvent istog Učilišta, za podšumara u Bajinoj Basti. Iste go dine primljeni su bili još i Pavle Žegarac i Dinko Blažić, aili itz porodičnih oba veza nisu mogli da nastupe na dužnost. U molbi podnetoj 31. avgusta 1901. Vaso Vučko´Vić je naveo, da je završio Šumarsku akademiju u Zagrebu i položio Apsolutorij te da ima žarku želju da služi u šumarskoj službi Srbiji, za koju smatra, da je sada u svom najboljem stupnju razvoja i da se nada, da će svojom marljivošću i on sa svoje strane pripopomoći i korisno poslužiti,. Na kraju je naveo da nema stručne prakse i da bi želeo da počne sa službom u Beogradu. Posle kraćeg vremena bio je obavesten da može biti primljen za tehničkog ddjurndsta u šumarskom odeljenju MNP sa godišnjom platom od 1.080 dinara. Tako je V. Vučković 15. oktobra 1901. postao tehnički dijurnista u Šumarskom odeljenju MNP. U prvo vreme pored tekućih poslova upoznavao se dotadašnjim stanjem i razvojem šumarstva, sa prvim Zakonom o šumama doinetim 1891. njegovim izmenama i dopunama, kao i sa propisom sa kraja 1899. kojim su sve šume u Srbiju grupiisane u dvadeset šumskih okruga u kojima je obrazovana po jedna šumska uprava za upravljanje i gospodarenje državnim šumama i staranje o onim ostalim šumama koje su zbog svog posebnog položaja i stanja stavljene pod nadzor državne šumarske službe. U svim šumskim upravama bilo je krajem 1901. petnaest okružnih šumara (sedam domaćih i osam stranih) i devet podšumara (šest domaćih i tri strana). U šumarskom odeljenju MNP načelnik je bio poljoprivrednik, a pored njega su radili šumari Milan D. Obradović visoke, i Jovan J e k i ć i Jakov Marković, srednje spreme, jedan građevinski inženjer j dva pravnika. Posle petnaest dana provedenih u Beogradu Vučković je bio premešten u Šumsku upravu u Aleksincu, u istom zvanju, gde je po nalazu Milana Obradović, inspektora, došlo do nekih zastoja u radu, koje je trebalo da otkloni V. Vučković. U Aleksincu proveo je do 1. V 1902. kada je premešten u Rašku, ali u zvanju podšumara III kl., koje je dobio u Aleksincu (6, II 1902). Po dolasku u Aleksinac V. Vučković se, 19. XI 1901., obratio MNP s molbom da mu se dodeli klasa, zvanje podšumaira, ali ne niža, od one koja je data Manojiu Divjaku i Lazaru Vorkapiću (II klasa), koji su doduše imali izvesne prakse i položili stručni ispit, ali im sve to za ovdašnje prilike malo vredi, jer su šume u Srbiji planinske, a administracija, sasvim različita od one koja se praktikuje u Hrvatskoj. Inače on je uspeo da sve poslove samostalno obavlja a šefu — okružnom šumaru (Stevan Šrems) samo daje predmete na podpls. Ovo pismo za unapređenje, napisao je iz razloga što je hteo da sazna, da bi doneo nešto od kuće iz Osijeka od stvari za nasbupajuću zimu a s druge strane, što je dobio obaveš´jenje iz Zagreba, da ga je ban Kraljevine Dalmacije, Hrvatske i Slavonije (25. XI 1901. po novom) postavio za šumarskog vježbenika kod šumarskog odsjeka kr. zemaljske vlade, Odjela za unutrašnje poslove, sa godišnjom »su |