DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1980 str. 58 <-- 58 --> PDF |
Po s tup a k Filamentozne mikrorganizme oštećuje i uništava prosijavanje tla kroz sita (1, 9, 15), tretman u tarioniku d dugotrajno intenzivno mućkanje suspenzije. Smatram da često ne bi trebala homogenizacija tla prosijavanjem kroz sito. To naročito vrijedi za neka šumska bezstrukturna tla i za tla čiji su agregati pretežno znatnih dimenzija. Najbolje je ako se tlo može disocirati bez tarionika, jer se tada hife i druge mikrobne strukture manje oštete. Ako treba tarionik, onda nastojati da se tlo što manje i što nježnije drobi i pritišće, često se šumska tla teže disociraju od agrikulturnih pa je kod njih potrebno više usitnjavanja uzoraka u tarioniku (uz razne iznimke). Posebni problem kod homogenizacije složenog uzorka, a prije uzimanja odvage, pretstavljaju bezstrukturna tla s velikim postotkom vlage i s jakom kohezijom. To sam opazio kod nekih šumskih tala. U literaturi nisam mogao naći dovoljno podataka za rješavanje toga problema. Što se tlo teže disocira, bit će potrebno više tretmana za disocijaciju, pa će filamentozni, a ponešto i drugi mikroorganizmi biti više oštećeni. Tlo koje je u prirodi u kišnom periodu izloženo dugotrajnom močenju s vodom lakše se disocira, pa se to vjerojatno može odraziti na rezultate. Bakterije, jer su malih dimenzija, bolje podnose procedure disocijacije nego drugi, veći, mikroorganizmi. Zato bi možda trebalo posebno (barem kadkada) prirediti suspenziju za bakterije, a posebno za mikro-Fungi i druge filamentozne mikroorganizme. Kod bakterijske suspenzije u skladu s gore iznesenim mogle bi se primijeniti energičnije procedure za disocijaciju, pa bi se dobila veća desorpcija i veće dispergiranje, a kao rezultat toga i veći brojevi bakterija u analiziranim uzorcima. Problem su veće čestice u suspenziji, koje mnogo mikroorganizama sadrže, a već kod manjih razređenja izostaju iz analize. Tu pojavu opazio sam naročito kod šumskih tala. Kod nekih tala, kod kojih čestice tla pokazuju tendenciju da tvore relativno stabilne taloge na dnu epruveta i da se lijepe na njihove stijenke, trebalo bi kod visokih razređenja intenzivno, a možda, i kontinuirano mućkanje. Otvor pipeta od 1 ml treba biti toliko širok da su pipetiranjem zahvaćene kod niskih (IO-1 i IO—2) a i kod viših razreda relativno vejike čestice. To je suprotno ZVJAGINCEVU (1966). Za kvantitativna istraživanja potrebno je pipetirati iz sredine suspenzije. Kod nižih razređenja, kod kojih je suspenzija manje ili više neprozirna, treba na pipete staviti oznake, da bi znali do koje dubine ih treba uroniti. Za kvalitativne analize preporučljivo je pipetiranje iz raznih dubina suspenzije, tako da zahvatimo čestice koje se međusobno razlikuju po dimenzijama i po specifičnoj težini, a vjerovatno i po kvalitativnom sastavu mikroflore. Kad inkubacija ploča dugo traje, treba staviti toliko supstrata da ne nastane njegovo preveliko isušenje. |