DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 10-12/1977 str. 17 <-- 17 --> PDF |
Nemoguće je u ovom kratkom referatu dovoljno istaknuti sve osebine i značaj ovih visokih šuma, samo se može utvrditi da su one uvijek bile, a i danas su još, najjače ugrožene od čovjeka te stalno se prostorno smanjuju i povlače ostavljajući za sobom goli krš i potpuno erodirane površine. Nema nikakve sumnje da su one nekada (i to možda i ne tako davno) zauzimale mnogo šire prostore, koje danas zauzimlje termofilna vegetacija nižeg pojasa crnog graba. Na Orjenu i Bijeloj gori Čabulji i Prenju u tim šumama nalazimo veliki broj rijetkih i endemnih grmova pa i neke relikte koji nestaju zajedno s nestankom šuma. Posebno je značajna prisutnost jele u pojasu bukovih šuma Bijele gore i Biokova gdje se ova vrsta ponaša kao izraziti heliofit naseljavajući potpuno gole blokove vapnenca oko nekadašnjih glacijalnih cirkova. Karta 6 LEGENDA: :m% GRANICA AREALA BUKVE 70 (FAGUS SYLVATICA L.) * m\ \ lc-\ as \ j*Jf Vra U, ´ -Mu X) m \ ry^b —> 1°) \\ Jednako kao i bukva iz ovih »primorskih« šuma, tako i jela u njima, pretstavlja jedan poseban ekotip, prikladan za šire pošumljivanje i u višoj zoni mediteranskog područja. NEKE SUMSKOUZGOJNE NAPOMENE Nakon razdiobe na prirodne zonalne i klimatske ekofitogeografske cjeline, koje, naravno, u svom neposrednijem proširenju detalja traže izdvajanje konkretnih stanišnih jedinica, omogućeno je lakše prilaženje izboru metoda |