DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1969 str. 25 <-- 25 --> PDF |
b) uprkos sadašnjih razlika u ekološkoj vrijendnosti pojedinih podtipova, oni su, unutar jednog osnovnog tipa, potencijalno jednaki, prema tome se, pri intenzivnom gospodarenju u njima, može postaviti isti cilj. Na primjer: u nekom području unosi se strana vrsta brzog rasta. Toj vrsti odgovaraju prilike određene potencijalne vegetacije (konačne zajednice). Znači ta se vrsta može unositi na svim staništima gdje se ta potencijalna vegetacija danas nalazi ili bi se mogla nalaziti. Primjenjuje se, na pr. čista sječa na većoj ili manjoj površini bez obzira na današnju edifikatorsku vrstu i vrši pošumljavanje odabranom vrstom. Pri manje intenzivnim radovima, podtipovi bi se međusobno razlikovali samo po tehnici uklanjanja postojeće odnosno tehnici unošenja nove vrste drveća. c) sličan pristup je i u klasifikacijama Pogrebnjaka i Vorobjev a. Ovako definisan osnovni tip šume odnosno podtip (dok postoji), imaće i jedan proces kruženja i transformacije materije i energije, na šta u novijim radovima baca težište S u k a č e v. d) ovim se uveliko smanjuje broj osnovnih tipova šuma u odnosu na klasifikaciju u kojoj svaka edifikatorska vrsta uslovljava izdvajanje posebnog osnovnog tipa šume, što je od velikog značaja za preglednost klasifikacije, kao i za brzo snalaženje na terenu. Ovo tim prije što tipološka klasifikacija treba prvenstveno da razvrsta potencijalne sposobnosti staništa, a ne samo današnje vegetacije (što je zadatak fitocenologije). e) ovo-, uz preliminarna fitocenološka i pedološka istraživanja (koja su kod nas dobrim dijelom već izvršena), omogućava predviđanje određenog broja tipoloških jedinica u određenom području, što je od velikog značaja kada se pristupa ugovaranju radova sa privrednim organizacijama. 3.1.2. Potreba kreiranja edafsko´-stanišne mreže Grupisanje ekološki srodnih zajednica u osnovne tipove šuma može se prvenstveno izvršiti poznavanjem potencijalnih sposobnosti zemljišta i njegovih svojstava (Schlenker i dr.). Kad se zemljište usvoji kao faktor na bazi koga se mogu objedinjavati ekološko- potencijalno srodna staništa, često se postavlja problem čitanja ekoloških pokazatelja iz naziva sistematskih jedinica zemljišta. Ovaj problem proističe iz nedovoljne definisanosti, posebno nižih, jedinica zemljišta, kao i iz nedovoljnog poznavanja ekoloških karakteristika zemljišta upravo od strane onih koji treba da se time koriste — šumara praktičara. Zato je potrebno klasifikacioni sistem osposobiti za čitanje ekoloških karakteristika. Ukoliko to ne bi postigli, neposredno, samim klasifikacionim sistemom, onda i sam tipološki metod postaje bespredmetan, jer se ekološko^proizvodna svojstva, posredno, mogu čitati i iz (detaljnih) ekoloških i sindinamskih opisa fitocenoloških jedinica. Jedan od najpreglednijih načina prikazivanja ekološko-proizvođnih svojstava izdvojenih jedinica je korišćenje edafsko-stanišne mreže, koja se široko koristi u tipološkim klasifikacijama (Pogrebnjak, Dietrich, Rad kov, Kopp , Fabijani ć et al., i dr.). Sličan pristup ovom problemu nalazimo već i u nekim fitocenološkim radovima (Kuoch, Zolyomi, Hartmann. Simon i dr.). |