DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1964 str. 103 <-- 103 --> PDF |
KOORDINACIJA NAUČNOG RADA IZMEĐU FAKULTETA (Referat podnesen u Odboru za naučno-istraživačkifakulteta Jugoslavije) rad Zajednice šumarskih Dr MILAN ANDROIC Kod razmatranja problema koordinacije naučnog rada između fakulteta ili u širim okvirima uopće potrebno je poći od sadanjeg stanja naučnoistraživačkog rada, ne toliko od njegova nivoa ili intenziteta, koliko od organizacionih formi, kadrovskih i materijalnih uslova kao i načina financiranja. Nema sumnje da usprkos relativno znatnog napretka u svim ovim područjima u poslijeratnom periodu, postignuti nivo kao i organizacija te ostali uslovi o kojima ovise intenzitet i rezultati naučnog rada ne predstavljaju mogući domet, s obzirom na mogućnosti, kadar i potrebe koje iziskuje nivo našeg općeg privrednog razvoja, posebno onog koji je vezan na biološka i tehnička dostignuća na polju nauke. Stanje na području naučnog rada bilo je predmet-mnogih analiza i mada su one otkrile sve slabosti, njihovo otklanjanje odvija se i suviše sporo. Razumljivo je da situacija na pojedinim područjima imade zajedničkih karakteristika, no ona ipak imade i svoje specifičnosti za pojedina područja. U tome pogledu možemo konstatirati da šumarstvo nije bilo u naučnim istraživanjima na zadnjem mjestu. Drvna industrija kao daleko više nerazvijena grana, u kojoj su do rata vodili glavnu riječ praktičari, nije se u pogledu naučnoistraživačkog rada i njenim rezultatima mogla uopće uporediti sa šumarstvom. Čemu ima šumarstvo kao grana da zahvali taj relativno plodni rad naučnih radnika na polju šumarstva. Prema našem mišljenju tome su u prvom redu pridonijeli uslovi pod kojima se taj rad odvijao, a koji su u prošlom periodu mogli da zadovolje, što svakako danas ne bi bilo dovoljno za intenzivan i »moderniziran« naučni rad. U prošlom naime periodu nije bilo potrebe za nekom modernijom opremom za naučni rad u šumarstvu. Mali laboratoriji sa veoma skromnom opremom bili su uglavnom dovoljni da se taj rad obavlja na zadovoljavajući način, a glavni dio eksperimenata i dobivanja podataka bio je ograničen na velike šumske površine, koje su predstavljale ogromne laboratorije, u kojima su naučni radnici često puta intuicijom ili bistrim opservacijama dolazili do zaključka od važnosti za proizvodnju, koju sada sa pravom ili bez prava nazivamo »klasičnom«. U toj fazi razvitka šumarske nauke dolazile su do punog izražaja nučne kvalitete pojedinog naučnog radnika. S pravom bi dakle mogli nazvati ovo razdoblje razdobljem individualnog naučnog rada. Sigurno se može tvrditi da nije bilo nikakove koordinacije između pojedinih naučnih radnika čak niti u najsrodnijim disciplinama. Mislimo tu u prvom redu na neku plansku raspodjelu naučnih problema, što ne isključuje uzajamno korišćenje podataka i rezultata naučnih istraživanja. Brzi razvitak osnovnih naučnih disciplina na kojima se izgrađivale šumarske nauke: botanika, ekologija, biologija, biokemija i naročito genetika, te pro |