DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 11-12/1960 str. 51 <-- 51 --> PDF |
SAOPĆENJA NOVO NALAZIŠTE MUMIKE (P. heldreichii Christ) NA APENINSKOM POLUOTOKU Kada bi se radilo o jednom novom nalazištu mumike na Balkanskom Poluotoku, onda nas taj podatak ne bi morao izčuđavati. Postoje još uvijek kod nas i u susjednim državama prostrane oblasti čiju dendrofloru poznajemo samo površno i nepotpuno. Međutim, ovdje se radi o novom nalazu mumike na Apeninskom Poluotoku — na prostoru gde unazad više od stotinu godina revnosni botaničari prebiru svako pa i najmanje stanište — o nalazu mumike u gotovo neposednoj blizini Napulja — grada u kojem su djelovali brojni botaničari svjetskog glasa. Prema tome, ovaj novi nalaz mumike vrijedno je zabilježiti, ne samo kao novi podatak o izvjesnom proširenju njenog areala — nego i kao dokaz da se i u mnogo istraženijim predjelima — nego što su naše besputne planine — mogu izvršiti nova otkrića dendroflore. Mi smo u prošlom godištu »Narodnog šumara« (Sveska 7/9 — 1958 str. 588) kratko prikazali podatke o novim nalazištima mumike u Sjevernoj Grčkoj. Ova nalazišta, koja je otkrio grčki botaničar Pa p a i o a n o u, zasada su najistočniji položaji na kojima se nalazi — tačnije rečeno — na kojima se je još održala mumika u svom recentnom arealu. Novo nalazište na Apeninskom Poluotoku je njeno najzapadnije (kod 2° 43´ istočne širine i 40° 43´ sjeverne dužine). Ovo značajno otkriće mumike na Apeninskom Poluotoku palo je u zasluge šumarskim stručnjacima koji su vršili istraživanja šuma u provinciji Avellinio, istočno od grada Napulja. Pobliže podatke o njemu saznajemo iz članka šumarskog inspektora dr. Alberta Hofmann a koji je nedavno objavljen u časopisu »Italia Forestale e Montana«. Hofmann A.: O ekologiji jednog novog nalazišta mumike na području Avellina (SulF ecologia di una nuova stazione avellineze di pino loricato) »Italia Forestale e Montana« XII Firenze 1958 Nr. 2 Pp. G3—76. Avellino je varošica udaljena od obale Tirenskog Mora oko pedesetak kilometara. Nalazi se istočno od planine Vezuv. Planine koje okružuju ovu varošicu zovu se Monti Picentini i u njima do sada nije bilo poznato ni jedno nalazište mumike. Zbog toga se smatralo da ova vrsta sa centrom svog rasprostranjenja na Balkanskim planinama, dolazi na Apeninskom Poluotoku samo na najjužnijim planinama — u Kalabriji j Basilikati {Monte di Montea, Monte Pollino, Monte la Spina). Novo nalazište u šumama opštine Senerchia (u izvorištu rijeke Sele) sastoji se iz dva, na južnim padinama smještena, nekoliko stotina metara široka pojasa, od kojih se jedan pruža u nadmorskoj visini od 1200 do 1600 m — ispod grebena Monte della Crocce u dužini od kojih 700 metara, a drugi u nadmorskoj visini od 1000 do 1200 m iznad doline Valle Trentale u dužini od kojih 100 m. Autor je nove lokalitete prikazao u jednoj orijentacionoj (preglednoj) i u jednoj detaljnoj karti. Tu se nalazi svega još oko hiljadu primjeraka stabala razbacanih u grupama i pojedinačno na strmim stijenama koje su sastavljene od krečnjaka i, najčešće, od dolomita gornjeg Trijasa. Neka stabla su rastom slična klekovini što se vidi iz priloženih fotografija. Klimatski i drugi podaci dopunjuju podatke o ekologiji mumike u ovom novom nalazištu. Autor nam je, nadalje, dao jedan šematiziran presjek kroz planinu na kojoj raste mumika iz kojeg vidimo da se ona ovdje znatno približila česmini kojih 250 m, nalazi se stijenjak obrastao česminom, iznad njega, do oko 1200 m, termofilna šuma crnog graba i crnog jasena, zatim termofilna šuma bukve u jednoj uvali na dubljem (nanosnom) tlu — a iznad o.ve »stijenjar« sa munikom (»Rocciaio a Pino loricato). Autor s pravom ističe da je ovo nalazište na prilično niskom položaju » i u takvoj tijesnoj vezi sa česminom « pretstavlja jednu novost, pa prema tome i poseban interes. Opisujući vegetaciju i sastav pojedinih šumskih biljnih zajednica koje dolaze na području oko mumike autor se služi opisom (nomenklaturom i metodikom) ciriškomonpeljerske škole — što, svakako, olkašava upoređivanje sa ostalim (posebno sa jugoslovenskim) nalazištima mumike. I sam autor se koristi nekim jugoslovenskim podacima i literaturom i potpuno ispravno dolazi do zaključka da mumika ne stvara nikakvu posebnu zajednicu, nego se javlja as vrstama koje spadaju u zajednicu tzv. stijenarki (Potentilletahia caulescentis) ili u južnjačke zajednice (Seslerietalia caerulaea), odnosno, ovdje sa vrstama koje su stalne ili obične u šumama crnog graba i 393 |
| ŠUMARSKI LIST 11-12/1960 str. 52 <-- 52 --> PDF |
hrasta medunos (Quercetolia pubescentis). Autor se posebno zadržava i na opisu šumske zajednice bukve, koja se ovdje javlja i kao termofilni Fagetum ali i kao Fageium sa graminejama (»Seslerieto-Fagetum «, sa Brachbypodium piniratum i Sesleria coerulea var. nitiđa) i drugim vrstama. Na kraju autor opsežno diskutuje i zaključuje svoj nalaz sa preporukama da se mumiki i u šumarstvu Italije dade ono mjesto koje joj, kao pionirskoj i na eks tremne prilike podloge i klime, prilogođenoj vrsti i pripada. Mi si uzimamo slobodu, koristeći, poadtke o ovom novom nalazištu kao i one o ranijim novim nalazima, te prilažemo ovom prikazu i skicu areala mumike koji dobiva sada novi izgled. Smatramo da je ovaj novi nalaz od velikog značaja za objašenje nekih biljnogeografskih pitanja, pa ćemo se na njega navratiti i kojom drugom prilikom. Dr. P. F. |