DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1957 str. 4 <-- 4 --> PDF |
Obično´ se smatra da šumska melioracija (pošumljavanje) raznih neobraslih površina u području kontinentalne Hrvatske u poređenju sa goletima aridnog kraškog područja ne predstavlja nikakvu naročitu poteškoću. I doista, ako se kod pošumljavanja sa klimaksnim vrstama u torn području primene savremena iskustva kbd izbora vrsta i tehnike rada, primeren uspeh redovno ne izostaje, pa čak ni onda ako klimatski uslovi u godini setve odnosno sadnje nisu najpovoljniji. Takve prilike su skoro redovne na svim površinama koje nisu degradirane ili bar ne u velikoj meri. Međutim i u ovom đelu Hrvatske (kao i u drugim krajevima Jugoslavije) postoje površine na kojima su se usled raznih uzroka pojavili vrlo intenzivni procesi degradacije šumskog zemljišta i na kojima je obnova šuma vrlo teška i zahteva veliku pažnju kod izbora vrsta i tehnike rada. Mi te degradacijske procese, kojima je delatnost čoveka redovno inicijalni uzrok, delimo po prirodnim silama i pojavama koji ih pokreću. O karakteru i jačini tih sila ovise i vrste meliorativnih mera koje treba da se preduzmu na tim površinama, Na području kontinentale Hrvatske razlikujemo tri grupe degradaoijskih procesa na šumskim tlima koji su za nas od naročitog interesa: 1. Erozioni procesi: odnašanje površinskog plodnog tla i akumulacija neplodnog materijala na plodnim površinama. 2. Biološki procesi: obrašćivanje (obično pogrešno nazivamo zakorovljivanje) golih šumskih površina sa konkurentnom prizemnom i grmolikom vegetacijom u odnosu na mladik šumskih vrsta. 3. Pedogenetski procesi: promene fizikalnih i kemijskih svojstava tla, koje smanjuju njegovu potencijalnu i efektivnu plodnost. Od ovih procesa na šumskom području severne Hrvatske najvažniji su podzolizacija i zamočvarenje. Šumskih površina degradiranih dejstvom jednoga ili više gore navedenih procesa degradacije, ima u manjoj ili većoj meri skoro u svakoj šumariji. Na takvim površinama je vrlo često pokušavano pošumljavanje sa raznim vrstama, ponekad čak i sa takvima koje potiču iz sasvim različitih vegetacijskih područja, sa manje ili više uvek slabim rezultatima. Pre no što pređemo na razmatranje našeg konkretnog slučaja potrebno je da se ukratko osvrnemo, na opšti problem degradacije šumskih površina hrastovog područja. Kako´ mi nemamo još klasifikaciju degradiranih površina koja bi bila izrađena na naučnoj osnovi nemoguće je dati pregled tih površina. Takav pregled bi trebao Planu i operativnim ustanovama kao osnova za određivanje vrste, obima i tempa meliorativnih radova. Ipak sa sigurnošću možemo da kažemo da je najveći deo degradiranih površina hrastovog kontinentalnog područja Hrvatske degradiran dejstvom pedogenetskih degradacijskih procesa, vrlo često udruženih na neobraslim površinama s biološkim procesom »zakorovljivanja« tih površina. Tih procesa ima nekoliko vrsta, koji dejstvuju na ovom području a kojima je svima, kako smo rekli, primarni uzrok antropogeni uticaj.Težina problema melioracije tih degradiranih površina je mnogo veća nego što to izgleda na prvi mah. Babogredac je dao prikaz degradiranih površina hrastovog bosutskog područja, iz kojega se vidi da ih u 170 |