DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 7/1954 str. 13 <-- 13 --> PDF |
ka srednja vremena klijanja. Prema tome ne mogu imati ni jednake intenzitete klijavosti, osim jedino u slučaju, ako je u obje probe struktura toka klijanja bila posve jednaka, t. j . ako je u odgovarajućim danima proklijalo kod jedne i druge probe uvijek isti broj klica. Dvije probe sa jednakim brojem zrna proklijalih u određeno vrijeme imaju, izuzevši taj jedini slučaj, uvijek različite intenzitet e klijavosti , jer su im strukture toka klijanja različite. Zato su im različita i srednja vremena klijanja. Intenziteti klijavosti biće to veći, što su srednja vremena klijanja veća, i to toliko puta veći, koliko je srednje vrijeme klijanja veće, jer je broj zrna jednak. To proizlazi iz same formule K" = Z V. Koliko puta je V veće, toliko puta je naravno i K1 veće. U navedena dva ekstremna primjera imala je prva proba ovaj tok klijanja P, (5, 10, 15), a druga P2 (15, 10, 5) ; broj zrna bio je u obje probe jednak Z1 = Z2 = 30; srednje vrijeme klijanja iznosilo je Vx = 0,6 a V2 = 1,3. Prema tome iznosi intenzitet klijavosti K3 = Z V] = 30 0,6 = 20, a K2 = Z V2 = 30 1,3 = 40. P2 dalo je dakle dva puta bolji rezultat nego Pl5 jer je V2 dva puta veći od Vr. Iz opće formule K" = Z V proizlazi nadalje, da broj proklijalih zrna stoji u obratnom razmjeru sa srednjim vremenom klijanja, ako su intenziteti klijavosti jednaki. Dakle koliko je puta broj zrna manji, toliko puta mora srednje vrijeme klijanja biti veće, da se postigne isti intenzitet klijavosti, i obratno, koliko je puta srednje vrijeme klijanja manje, toliko puta mora biti veći broj proklijalog sjemena, da se postigne isti uspjeh. Ako ovaj obratan odnos između broja proklijalih zrna i srednjeg vremena klijanja postoji, kada su intenziteti klijavosti jednaki, mora on u nekom obliku postojati i onda kada su intenziteti klijavosti različiti. Inače ne bi mogli poslužiti kao mjerilo za ocjenu kvalitete sjemena. To također proizlazi iz strukture same formule, samo će se zaključak morati malo drugačije formulirati, jer intenziteti klijavosti nisu više među sobom jednaki. U tom slučaju, kada su intenziteti klijavosti dviju proba različiti, ne može se više kazati, da broj proklijalih zrna stoji u obratnom razmjeru prema srednjim vremenima klijanja, nego se mora kazati, da odno s broja proklijalih zrna stoji u obratnom razmjeru sa odnoso m srednjih vremena klijanja. Odnos dvaju različitih intenziteta klijanja jednak je prema tome produktu odnosa njihovih brojeva proklijalih zrna i odnosa njihovih srednjih vremena klijanja. Koliko puta je odnos broja zrna u dvije probe veći, toliko puta mora odnos njihovih srednjih vremena klijanja biti manji i obratno. A to znači, da su rezultati intenzitet a klijavost i među sobom komparabilni. To se vidi i iz opće formule. Neka je K´^ = Z3 V1( a Kn2 = Z2 V2, onda se odnosi B&»! : K"2 = Zi V, : Z2 V2 = f1--^. a taj se kvocijent može napisati i *1 = Zi . Vi K* Vi v2 |