DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 1/1953 str. 9 <-- 9 --> PDF |
biokatalizatorima mogu vrlo dobro razlikovati: mikroelementi , sa glavnom funkcijom na djelovanje enzimatičnih procesa, enzimi , sa specifičnom funkcijom u izgradnji i razgradnji visoko-molekularnih organskih spojeva, vitamini , sa raznolikom funkcijom kod hranidbe i konačno hormoni , kao specifične tvari djelovanja na morfologiju organizama, a time povezano i na rastenje. Termin auksini ostaje time rezerviran samo za fitohormone,koji pospješuju odnosno usporavaju rastenje kod biljaka. Ni u kojem slučaju ne možemo auksinima smatrati i mikroelemente, kako to svojevoljno i bez obrazloženja čini Afanasijev . Konačno se čini, da autor sve tvari, pa i one, koje služe hranidbi, koja dovodi do rastenja, smatra auksinima. Tako on i razne mješavin e vještačkih đubriva sa mikroelementima i sa prahom ugljena, pa acetilne kiseline naziva auksinima, odnosno biljke te šumske sadnice koje zalijeva s ovim otopinama naziva »auksaniziranima «. Konačno ni autor sam ne zna, koja je komponenta izazvala brzo rastenje (str. 174), pa naravno da ne može niti da kaže, što je zapravo njegov auksin ili životni eliksir, o kojem sanja kao o glavnom faktoru za podizanje njegovih »ekspresnih šuma«. Sve je to obavito nekom maglom i daleko od preciznih po egzaktnim načelima nauke (a ne alkemije) postavljenih eksperimenata. A dosadašnja nauka fiziologija bilja, proučavajući faktične auksine, došla je i do spoznaje heteroauksina, raznih organskih spojeva, koji su u praktičnoj upotrebi dali rezultate i voćarstvu i šumarstvu, pa i agrikulturi. Napose se to odnosi na ožiljavanje reznica drveća, koje se slabo i nepovoljno zakorjenjuje, pa se metoda ožiljavanja pomoću raznih auksina, koje se već fabrički pod raznim nazivima produciraju, kao na pr. još od prije rata njemački preparat »Belvitan«, švicarski preparat »Roche 20«, pa engleski preparat »Hortohormon« ili američki preparat »Auxilin« (Indolebutyric- acid)1 i dr. naveliko primjenjuje. Ti se preparati upotrebljavaju za tjeranje pupova, za pospješenje stvaranja kalusa kod cjepljenja, za polučivanje partenokarpije (stvaranja ploda bez oplodnje), a u najnovije doba kolosalnim rezultatima na suzbijanju korova pomoću fitohormona 2,4 dihlorfenoksi- octene kiseline ili zvanog kraće 2,41 D (austrijski fabrikat — Dicopur). Svi su ti rezultati postignuti sa egzaktni m istraživanjima, a ne onako »nasumce« pravljenim eksperimentima, kako to prikazuje autor. Autor na str. 9 postavlja velike i upravo nemoguće zahtjeve na šumare, koji će se baviti radom na podizanju ekspresnih šuma. »Rad na podizanju ekspresnih šuma zahtjeva od šumarskog inžinjera, da bude dobar stručnjak, da dobro poznaje agrotehniku, agrohemiju, fiziologiju i ishranu bilja, upotrebu i tehnologiju dubriva, pedologiju, melioraciju i t. d.« (Afanasijev str. 9). Zaista veliki ali i nemogući zahtjevi. U ozbiljnoj se nauci takav rad vrši pomoću kolektiva stručnjaka. U kojoj je od navedenih brojnih struka autor dobar stručnjak prosuditi će odnosni stručnjaci, što se tiče fiziologije biljaka, mislim da autor nema valjda pretenzija, da se smatra i dobrim biljnim fiziologom. No još nešto, što se tiče često spominjane upotrebe zeničkog ugljen a ili kako autor krivo označuje »kamenog uglja«. Zenički je ugalj samo vulgarno kameni ugljen, dok je prema stručnoj klasifikaciji zapravo mrki ugljen. Afanasije v na više mjesta, kad govori o vještačkom dubrenju svojih kultura, a i kod sastava svojih kmpleksnih auksina, spominje i upotrebu fosilnog ugljena u svrhe podizanja ekspresnih šuma. Na pr.: Pennsylvania Chem. Corporation, Orange, New Jersey. U. S. A. |