DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 8/1952 str. 5 <-- 5 --> PDF |
kvalitativno boljeg pluta; 3) koristiti veća prostranstva ostalih vrsta hrastova istočnog dijela Meidterana za proizvodnju kalemljenog plutnjaka, naročito crnike (Q. ilex) i oštrike (Q. coccifera), kao vrijedne podloge za mladice-kaleme plutnjaka. . Da bi se mogla bolje uočiti važnost ovih nastojanja, potrebno je prethodno osvrnuti se ukratko na mediteransku vegetaciju uopće kao i na dvije najviše raširene posve mediteranske autohtone vrste: na plutnjak i česmiku, na njihovu geografsku rasprostranjenost, njihove ekološke zahtjeve i na floru, koja se najčešće u tim hrasticima susreće. Mediteranska vegetacija, koja se zbog svojih specifičnih osobina razlikuje od svih ostalih na svijetu, prostire se od obala mora prema unutrašnjosti. Ima je po susjednim brdima i brežuljcima u Evropi do visine 1000 m, u Africi do 2000 m nad morem. Ona predstavlja mnoge fizionomske varijacije. Pitanje je, koje od ovih formacija možemo smatrati autohtonim, a koje su od njih nastale; koje se imaju smatrati klimaksnim formacijama, a koje predstavljaju regresivne stadije. Bez sumnje u prošlosti je tipična šumska formacija morala biti najviše rasprostranjena, a bila bi i danas — uprkos transformacija pretrpjelih zbog klime — kada ne bi bilo zapreka prirodnoj obnovi šume zbog akcije čovjeka sa njenim neposrednim djelovanjem i njenim posljedicama, kao što je na pr. jaka i često nepopravljiva degradacija tla. Pored tipičnog plutnjaka (Q. suber) neki stručnjaci pronašli su i razne varijetete. Tako prof. Borzi razlikuje dvije kategorije plutnjakovih varijeteta. U prvi kategoriju svrstava: Q. integrifolia, Q. crinita i Q. Bivoniana, kod kojih žir dozrijeva u godini cvatnje, dok u drugu kategorju spadaju Q, brachylepis, Q. racemosa, Q. occidentalis, kod kojih žir sazrijeva druge godine. U Francuskoj Gay je nazvao plutnjak (u Landes-u) kao novu vrstu Q. occidentalis, Borzi endemski plutnjak na Siciliji Q. suber var. bivoniana. a onaj na Sardiniji Q. suber var. serotina. Čini se, da plutnjak na višim položajima i u sjevernim graničnim predjelima svog vegetacionog područja naginje, da mu žir dozreva druge godine; zato d e Philippi s smatra da se radi toga ne može govoriti o posebnim vrstama. Ovo tim prije što Natividat e u nedavno izašlom djelu »Subericultura«, Lisabon 1950., raspravljajući o suprotnosti biologije cvatnje navodi, da skoro trajna cvatnja plutnjaka u optim. zoni omogućuje fruktifikaciju u razno doba godine, te prvi plodovi septembra mjeseca potječu od cvatova prošle jeseni, drugi plodovi novembra i decebmra mjeseca potječu od proljetnih cvatova, a katkada se naiđe na kasne plodove proizašle od ljetnih cvatova. Po A n i ć u žir naših zimzelenih hrastova, osim crnike, dozrijeva druge godine. Područje vegetacije autohtonog plutnjaka zauzima uglavnom zapadni dio sredozemnog bazena od iberskog do´ apeninskog poluotoka te od Miairoka do Tumilsa.. O autohtonim nalazištima plutnjaka u Istri, Dalmaciji a neiročito na Balkanskom poluotoku iraiziilaize se mišljenja sitnučnjaka. Među ondina, koji tvrde da je plutnjak autohton na istočnim obalama Jadrana (Kotschy 1862, Pa riot ore 1877. Pic~ 257 |