DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 6/1950 str. 20 <-- 20 --> PDF |
Rezimirajući prednje svi ovi ogledi su pokazali da su borove grančice sposobne kao i reznice drugih biljnih vrsti da upijaju znatne količine rastvora. Smola izlučena na površini same rane nije bila razlog za gubitak (sušenje) reznica kod pošumljavanija sa primorskim borom. Međutim ako izlučena smola na površini preseka ne ometa upijanje rastvora, to zarašćivanje rane treba da usledi posle stavljanje reznice na određeno mesto. Dakle, ako se radi pod uobičajenim uslovima pošumljavanja sa reznicama od bora konstatuju se bilo znaci nekroze, bilo sušenje osnove stabla, ali nikad se nije zapazilo formiranje zadebljanja za zarašćivanje. SL 3 — Snimak reznica (iz slike 1 i 2) koji pokazuje ceo izgled zakorenjenih grančica.Pirimećuje se prisustvo muškog cveta iznad terminalnog pupoljka kod levé grančice. Da bi izbegli svaku opasnost zagađivanja, bilo je korisnije da se izazove zarašćivanje tkiva kore i lika, pre prenošenja same reznice na njeno određeno mesto. U tom cilju mi smo primenili prstenasto skidanje kore u osnovi godišnjeg izdanka kod raznih grančica. Tkiva kore i lika bila su takođe uklonjena na dužini od 1—3 cm već prema prečniku reznice. Taj deo bez kore bio ije potom obavljen sa parčetom vate koja je bila prethodno natopljena rastvorom indol-butirne kiseline (5 mg na cm3). Sve to uvijeno vlažnom mahovinom i pričvršćeno na mestu putem rafije. Ovaj način pokazao se neefikasnim i pored svakodnevnog vlaženja mahovine. Jedan drugi način sastojao se u prepokrivanju dela gde je skinuta kora sa jednim testom na bazi lanolina koje je imalo i indol-acetnu kiselinu. Da bi se izbeglo upijanje lanolina od kišnice i spajanje sa njom pod uticajem sunčevih zrakova, sve je bilo uvijeno sa komadom tkanine i to vezano rafijom. Zahvaljujući ovoj biološkoj tehnici postigli smo odlučne rezultate. Reznice tako tretirane bile su postavljene u staklari sa vlažnim peskom. Jedan automatski uređaj omogućavao je zalivarije reznica koje su se ispitivale, oko svakih 40 minuta jedan put. Pesak se je nalazio u jednom velikom koritu koje je bilo iznutra obloženo peskom. Oticanje vode bilo je omogućeno putem otvora izbušenim na različitim mestima korita. Preko noći reznice su bile osvetljene putem jednog sistema svetlećih cevi, dajući 238 |