DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 2-3/1940 str. 63 <-- 63 --> PDF |
leko više cenjen. Osobina plutnjaka da izdrži aridnu klimu dolazi ne samo od bioloških karakteristika same vrste, koje određuju njegovu zonu rasprostiranja, nego je to također posledica njegovog dubokog korenja, koje crpi vodu iz dubljih slojeva zemlje. Osim toga ne srne se zaboraviti na plutni omotač ovoga stabla, koji sprečava i znatno umanjuje evaporaciju vode sadržane u unutrašnjosti stabla. b) Tlo. Hrast plutnjak traži peskovita, silikatna ili ilovasta tla, duboka, a oskudna u karbonatima kalcija i magnezija. Neki autori (Demontzev : »Reboisement et gazonnement des montagnes«, str. 145 — Perona : »L´Alpe«, 1914 str. 152) navode, da je plutnjaku potrebno bogato humozno tlo. Ovo je možda opravdano s obzirom na prve godine života plutnjaka, kasnije bi humus bio samo štetan, kao što se to vüdelo na nekim kulturama, koje su dale nehomogeno i jako porozno pluto sa minimalnom prodajnom vrednošću. I za ove navode može služiti kao dokaz pomenuta plutnjakova sastojina na Siciliji (verovatno najveća u Italiji), koja je izrasla na žutom pesku pliocena tercijarne formacije, na zemljištu sterilnom i mršavom. Osim toga plutnjak traži tlo, koje ima potaše. ;Ona ima velikog udela pri formiranju sekundarnog pluta. Prof. Tass e Ili našao je, da !00 kg primarnog pluta sadrži 94 gr. potaše, dok 100 kg sekundarnog pluta sadrži 220 gr. e) Nadmorska visina i ekspozicija. Nadmorska visina, do koje se penje plutnjak, u glavnom odgovara nadmorskoj visini Lauretuma. Normalna je visina oko 400 met, međutim u pojedinim krajevima može ga se naći! na daleko većim nadmorskim visinama. Na pr. u Alžiru mestimično dosiže i 1300 met, na Sardiniji 1000 met, na Siciliji 600 met. Najpovoljnija je ekspozicija za plutnjak južna ili istočna. Osim toga ona strana stabla, koja je izložena suncu, daje mnogo deblje i vrednije pluto. d) Prirast. Visinski! prirast za prvih 5—6 god. dosta je malen, od tog doba postepeno sve je veći, te dostiže kulminaciju između 50 i 70 god. Nakon toga godišnji visinski prirast opada do 80—90 god. starosti, kada već sasvim prestaje. Debljinski prirast, malen do 15. god, starostu, naglo se povećava i kulminira oko 100 god., nakon toga skoro je neprimetan. Prestaje između 150. i 200. god. starosti. 7) Geografsko rasprostranjenje i površina sastojina. Ouercus suber L. skoro isključivo dolazi u zemljama Mediteranskog bazena i to naročito u zapadnim predelima između 34° i 45° severne širine, izuzev predele sa izrazito vapnenastim tlima kao i brda sa većim nadmorskim visinama. On pripada u glavnom velikim talijanskim ostrvima Sardiniji i Siciliji, a ima ga također i u primorskim krajevima kontinentalne Italije. Kao preostala najvažnija nalazišta možemo napo 117 |