DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 8/1936 str. 38 <-- 38 --> PDF |
oka odnosno lugar je uveo ogrijevno drvo u evidenciju, ma da ga nije nikad ni vidio. Pri tome se dosta drveta i pokrade. Potreba na šumskoj paši mora se prilagoditi ustanovljenoj potrebi na drvetu, jer za pašu bi ukupno trebalo dati sve dosadanje šume. Može jedino doći zasebno ustanovljenje potrebe na samim običnim i planinskim pašnjacima, gdje je dosada vršena besplatna paša. Kao baza za ustanovljenje količine mogla bi se uzeti opravdan a potreba , pretpostavljajući ujedno i prelaz na ekonomičniju upotrebu drveta i na uređenje samoga poljskoga i šumskoga gospodarenja. Na taj bi se način i seljak prisilio na bolje gospodarenje. Kod toga bi trebalo ustanoviti i fiksirati potrebe za pojedina tipična gazdinstva ili tipična kućanstva (selišta). U koliko ni tako ne bi bilo dosta šuma, potreba se ima da snizi. Pri ustanovljenju potrebe mora se dodati i ekvivalent za one troškove, koje je dotle besplatno vršila država, a koji bi sada prešli na pravoužitnike. Ne bi se uopće mogla uzimati kod ustanovljenja potrebe u obzir ona količina drveta, koju je seljak besplatno uzimao iz državne šume i prodavao na najbližoj pijaci iz razloga, što bi to bilo nepravedno spram drugih i što je to korištenje bilo i prije ograničeno i uslovljeno. Praksa je počela ukidati dogon uglja, zatim kola. Zakon o zaštiti šumskog vlasništva od 28 VII 1913 predviđa, da se takova korištenja mogu zabraniti iz šumsko-uzgojnih obzira. Uostalom to drvo svojevremeno nije ništa ni vrijedilo, pa je seljak dogonom takovoga drveta naplaćivao samo svoj rad. Čim je drvo izgradnjom prometila i, jer ga je sve manje, dobilo izvjesnu vrijednost, ne može se više izdavati besplatno, nego se za njega mora platiti određena taksa. Ako je naprotiv dosadanji ovlaštenik uživao i namirivao potrebe na drugom mjestu pod drugim javno-pravnim naslovom, ima mu se taj dio odbiti. Sama metoda ustanovljenja potrebe može biti sintetična i generalna procjenbena metoda, već prema tome, da li se ustanovljuju potrebe po pojedinim gazdinstvima i onda zbrajaju ili da li se potreba pojedinaca ustanovljuje iz cjelokupne potrebe sela ili opština. Kod individualne podjele dobio bi svaki pojedinac zemljište prema ustanovljenoj potrebi ili onaj dio koji na njega otpada, a kod komunalnoga otkupa imala bi se ustanoviti pravoužitnička prava (selišta), koja određuju maksimum, što ga jedan pravoužitnik u stanovitome periodu može da dobije pored racionalne upotrebe drveta, kao i tačan broj selišta. Objekt otkupa može biti ona državna šuma, gdje je dosada vršeno korištenje, od privatnih šuma mogu to da budu one privatne šume javnopravnoga karaktera, koje su bile opterećene servitutom (bivših kmetova), dok privatne šume privatno-pravnoga karaktera uopće ovamo ne spadaju. Gdje su pojedinci imali vlastite šume ili su uživali Servitut osim u državnim i u privatnim šumama ili su potrebe na ma koji drugi način podmirene, ove se pripadnosti u površini (otpadajući dio) moraju odbiti od pripadnosti iz državnih šuma, koje će im biti dane Izdvojiti bi se trebala tolika površina, čiji etat pored dobrog uređenja odgovara stvarnim i opravdanim potrebama. (Ako je potrebna i procjena, mora se i ona iz 424 |