DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 2-4/1936 str. 136 <-- 136 --> PDF |
Dalje na cea 12 stranica slijedi treći članak prof. V. Stojanova: »Najvažnite zakonopoloženija v jugoslavskija zakon za gori t le« (Najvažniji propisi jugosl. zakona o šumama). Iza toga dolazi članak N. Peneva: »Gorski družestva v Jugoslavija « (Šumarska udruženja u Jugoslaviji). Autor prikazuje najprije istorijat nekadanjih društava, a onda napose konstrukciju, osnivanje i rad Jugoslovenskog šumarskog udruženja. Dosta detaljno iznosi osnivanje nekadanjeg Hrvatsko-slavonskog šumarskog društva, rad Šporera, Kosa i Tomića, prve početke tog društva u krilu Gospodarskog društva (1846), podupiranje te nacionalne institucije od strane Strossmaye´ra i Gaja, veliko značenje Strossmavera za zbliženje sa Bugarima. Za osnivanje prvog šumarskog društva (1876) pisac kaže: »rodilo se i uzraslo u jednom besprimjernom idealizmu, koji se rijetko susreće«. Spominje velik nacionalni značaj te institucije i plodove njenog dugogodišnjeg požrtvovnog rada (1876—1921). Zatim prikazuje nekadanje Društvo slovenskih šumara sa sjedištem u Ljubljani (1875—1921). Navodi svrhu tog društva, koja je išla za tim, da u slovenskim krajevima izučava probleme´ šumarstva i prikupi oko sebe šumarske stručnjake svog teritorija. Dalje opisuje nekadanje Srpsko šumarsko društvo (1905—1921). Navodi, kako su šumari kraljevine Srbije i prije i poslije osnivanja tog društva sarađivali u Šumarskom Listu, a napose bili okupljeni u Srpskom poljoprivrednom društvu i pisali u »Težaku«. Spominje veze između šumara predratne Srbije i Hrvatske i Slavonije, a napose kako je pokojni Kesterčanek te veze podržavao sa svojim drugovima u predratnoj Srbiji. Zatim pisac opisuje još i nekadanju organizaciju šumara u Bosni i Hercegovini, da onda prijeđe na osnivanje i djelovanje Jugoslovenskog šum. udruženja (1921—1935), na Šumarski List, na glavne smjernice rada J. Š. U-a i organizaciju tog udruženja. Autor spominje i zaključke glavne skupštine u Splitu, da se zaslužnom Kesterčaneku i Kozarcu podignu spomen-poprsja, spominje i veze našeg Udruženja sa inostranim udruženjima. Pisac sa velikom simpatijom piše o našoj stručnoj organizaciji i njenom radu. Na koncu svog članka prikazuje i društva studenata šumarstva u Zagrebu i Beogradu, pa Udruženje šum. zvaničnika te konačno nabraja udruženja industrijalaca i trgovaca sa šum. proizvodima kraljevine Jugoslavije. Zatim slijedi drugi članak N. Peneva: »Gorskoto učebno delo v Jugoslavija « (šumarska nastava u Jugoslaviji). Prikazana su najprije nastojanja Šporera i njegov prvi prijedlog iz 1843 »da se osnuje narodan šumarski nastavni zavod, organizovan na bazi slavenskog duha, s cilje´m, da daje šumarsko obrazovanje hrvatskom narodu i Slavenima«. Zatim osnivanje Gospodarsko-šumarskog učilišta u Križevcima 1860. Učilište je bilo i od nemalog značaja za Bugarsku privredu. Spomenuta su i imena onih bugarskih šumara, koji su svoje stručno obrazovanje stekli u Križevcima (prema jednom članku Dr. Bučara u Jutarnjem Listu od 27 VII 1935). Navodim ovdje ta imena, da i u Šumarskom Listu budu zabilježena. U zagradama su označene godine apsolviranja. 1. Spas Anastasov iz Samokova (1872); 2. Stefan Dončev iz Klisure (1874); 3. Georgi Darakčijev iz Razloga (1877); 4. Dim. Dospeevski iz Tatar Pazardžika (1883); 5. Stefan Mihajlov iz čirpana (1884); 6. Svetoslav Tošev iz St. Zagore (1887); 7. Nikola Kardžijev iz Ruse (1887); 8. Nikola Penev iz Ruse (1887); 9. Dim. Darakčijev iz Razloga (1887); 10. Konstantin Kamburov iz Ruse (1888); 11. Vasil Vnčev iz Etropole (1889); 12. Mato Brkalov iz Kalofera (1892); 13. Konstantin Kotev iz Kustendila (1893); 14. Vasil Pančev iz Loveča (1893); 15. Dagomir Popenkov iz Lompalanke (1895); 16. Mihajlo Protič iz Kustendila (1895); 17. Mitro Fetfordžijev iz Kalofera (1896); 18. Dimitar Sekulov iz Samokova (1897); 19. Leonid Jankov iz Silistré (1898); 20. Ivan Karamihajlov iz Samokova (1898); 21. Anton Mitov iz Sofije (1899); 22. Penjo Ivanov iz Ljubljane (1899); 231 Nedeljko Kazandižev iz Razgrada (1899); 24. Simeon Strezov iz Rešena (1899). Pisac zatim 200 |