DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 2-4/1936 str. 133 <-- 133 --> PDF |
granama dotične zemlje, zatim sit r u k t u r u izvoza ili uvoza drveta i diferen cijacij u njihovu po vrsti drveta, po vrsti sortimenata, po zemljama namjene i t. d. Sve je to u većini slučajeva propraćeno lijepim i instruktivnim grafikonima. Često se monografija završava opisom šumsko-privrednih i stručnih organizacija ili općim pogledom na stanje šumarstva u dotičnoj zemlji držeći u vidu refleks na šumsku produkciju i šumsku privredu. Stil, kojim je knjiga pisana, besprijekoran je. Ton rasprava savršeno je objektivan. Neka o tom čitalac sam sudi po ovom na pr. odlomku poglavlja Njemačka: »Šumsko gazdinstvo i šumarska nauka imaju vrlo staru istoriju. Živeći mirno već i u doba, kad su se narodi na jugu Evrope još borili mačem u rudji za svoju slobodu, Njemačkoj je pošlo za rukom da razvije svoje gazdinstvo do velikog stepena intenzivnosti, tako da je ono služilo uzorom za ostale narode1. Na njemačkim visokim školama dobili su izobrazbu mnogobrojni strani šumari, koji su u svojim zemljama oduševljeno propagovali načela šumarske nauke, koja su našla primjenu u njemačkom šumskom gazdinstvu .. . I u novije vrijeme dolaze odande poticaji za naučno obrađivanje pitanja, koja su postala aktuelna tek u posleratno vreme .. . No ma koliko smo bili dužni da odamo poštovanje šumarstvu sa starom i čistom istorijom, ne možemo propustiti da ne spomenemo i nekoje slabe strane. Ovo tim manje što je autoritativnost izvesnih metoda bez ikakva otpora prenošena i u druge zemlje obično bez dubljeg ispitivanja, da li je novo stanište podesno za tu promjenu. To se odnosi kako na izvesne uređajne metode tako i na uzgojne ...« 1 autor nam tumači sa nekoliko rečenica (manje nego na pola strane teksta), u čemu se sastoje slabe1 strane stručnog konzervatizma izvesnih njemačkih krugova dotaknuvši se sasvim letimično i sadašnjeg političkog (a s tim u vezi i šumarskopolitičkog) položaja zemlje. Kratkoća i jasnoća to su dvije glavne odlike stila, kojim je knjiga pisana. Te odlike opažene su i od predstavnika strane štampe, u prvom redu iz bratske Bugarske. Uopće treba na ovom mjestu konstatovati činjenicu, da je strana štampa dala ocjenu Marinovićeva djela mnogo ranije nego što to činimo mi. Možda je to također nelogičnost i paradoks, a možda je naprotiv posve prirodna, od vajkada poznata i već prije 2000 godina zabilježena pojava: »nemo propheta in patria«. Osim bugarske recenzije iz pera g. Zaharijeva (u časopisu »Gorski pregled«), koja obuhvaća 4V2 strane i prožeta je osjećajem nepatvorenog divljenja, došle su mi u ruku još tri recenzije. Čehoslovački stručni list »Lesnickâ prâce« donosi prikaz od Opletala, »Čehoslovenski les« od Friča, a »Revista padurilor« od Dr. Ing. Dimitrescu. Recenzije su kraće od Zaharijevljeve (1 do 1 Vžs strane), ali odišu istim duhom i odaju potpuno priznanje piscu toga novog kapitalnog djela. Vidi se iz recenzije g. Dr. Dimitrescu, da u Rumunjskoj shvaćaju također značenje i vrijednost djela u vezil sa značenjem i važnošću samog problema za našu civilizaciju. Taj problem je postao (to također ističe recenzent) »jedan od problema prvog reda«. Ocjenjivač »Šumsko-privredne geografije« žali što nepoznavanje´ srpskohrvatskog jezika onemogućuje mu detaljnije proučavanje djela. Mi svi počevši od korifeja naše struke pa do skromnih i neprimjetnih radenika na polju jugoslovenskog šumarstva moramo se ponositi time, što je knjiga pisana i štampana na srpsko-hrvatskom jeziku, zajedničkom za većinu stanovništva i za obje naše almae matres. Kao dugogodišnji profesor visoke škole u istočnom dijelu države g. Dr. Marinović poprimio je mnoge izraze, koji su karakteristični za ono dijalektičko područje. Zamjeriti mu na tome mogu i smiju samo oni koji pored urođenog smisla i jezičkog osjećaja (bez tog dvoga badava znanje!) imaju i solidan naučni temelj i prebrođen (dosljedno, smišljeno i sistematski) staž. Ja se malo razumijem u to: u ostalom i ne 197 |