DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 7/1935 str. 32 <-- 32 --> PDF |
Hrvatske, Slavonije, Dalmacije i Slovenije. Mayrhofe r u Leksikonu za upravno pravo (Bd. 6, Forstwesen, Wien, 1900.) kaže: »u pitanju, da li se ima sa kojim zemljištem postupati kao sa šumskim ili kao sa pašnjakom, nije merodavan katastar, već postupak za ustanovljenje činjeničnog stanja po zakonu o šumama«. Isto izlazi iz Komentara k tome zakonu Fischer-Hi r se h (Wien, 1917. pag. 51—60), te iz tako navedenih presuda najvišeg Upravnog suda (Državnog Saveta).11 Prema tome možemo konstatovati, da se novim Jugoslavenskim Zakonom o šumama na označenim područjima pravno stanje s obzirom na katastar i njegove oznake nije promenilo, a nema ni povoda, da bi interpretacija krenula drugim putem. III. Specijalna zemljišta, koja spadaju pod nadležnost z. o š. Ovde želimo izneti još i nekoliko zakonskih pojmova, koji nisu ne »šuma«, ne »šumsko zemljište« u smislu zakona, ali su zakonom izričito, stalno ili privremeno podčinjeni njegovoj nadležnosti. Ovo su: 1) Pašnjaci (ispasišta, utrine, suvati, alpe), 2) Krš, goleti, živi pesak (bujična područja). Ad 1. Pašnjaci. Kao što je šuma biljno-biološka zajednica šumskog drveća, tako je pašnjak zajednica raznih vrsti pašnog bilja, trava, koje se iskorišćuju pašom. Travnik ili livada, koja se kosi, nije prema tome pašnjak. Paša u šumi je sporedno isorišćavanje šume, te se mora izdvojiti iz pitanja pašnjaka. Isto tako treba izdvojiti pašnjake po § 91. al. 1, 2 z. o š., koji su de fakto šume. Dalje se možemo ovde pozivati na pašnjačka pitanja, koja smo obradili ranije i to: Pitanje pašnjaka na apsolutnom šumskom tlu (§ 13 tč. 4), pitanje pašnjaka obraslih drvećem (§ 91. al. 3), pitanje ispasišta, koja nisu potrebna za drugu privrednu svrhu, i planinskih pašnjaka sa stalnim srazmerom pošumljenosti (§ 13 tč. 6 z. o š.). 11 Po ovom pitanju iznosi g. ing. Petrovi ć (Šumarski List, 1910. Zagreb, str. Ii22): »prema dosadašnjem zakonodavstvu kraške kulture na pašnjacima se nisu mogle staviti pod zaštitu z. o š. od 3. 12. 1852. koji počiva na formalnoj osnovici«. 1 prof. Ugrenovi ć (Zakoni i Propisi, Zagreb 1930. str. 17) veli: »Praksa u provođenju bivšeg zakona o šumama od 3. XII. 1852. dovela je do privredne negativnosti, da šume podignute velikim trudom i troškom na kraškom zemljištu, nisu mogle doći pod zaštitu zakona o šumama«. Na području Dravske Banovine, gde je u glavnom važio isti zakon o šumama, zauzeto je stanovište: »Da se ima za svaku površinu, koja je stvarno šumsko zemljište, primeniti ograničenje slobodnog raspolaganja sopstvenika po § 2 z. o š. u cilju održavanja i nege šuma i šumskih nasada, a ne samo na ona, koja su danom stupanja na snagu toga zakona (l. januara 1853.) bila »šumska« (Fischer-Hirsch , Wien, 1917. str. 55.). Nadalje se tamo kaže, da mišljenje, po kome bi za kvalifikaciju zemljišta šumskim bila oznaka u zemljišnom katastru isključivo merodavna,... nije tačno.« »...oznaka služi u prvom redu poreskim ciljevima, te se ne može smatrati obaveznom i za šumarske vlasti« (V. G. H. od 11. nov. 1899. No. 5793, Budv. 11142.). Stanju u Hrvatskoj prema gornjim navodima nije mogao biti kriv Zakon, već samo njegovo netačno izlaganje. 318 |