DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 4/1935 str. 23 <-- 23 --> PDF |
Kod sela Štave nalazi se i mešovita šuma »Slepi Jelak«, gde pored bukovine ima vrlo lepih jela i smrča. Potrebno bi bilo ovde potpuno zabraniti seču četinara. Ali je ovo teško sprovesti, pošto se iz te šume snabdeva četinjastim drvetom domaća vodena pilana Avramovića iz Štave. Livade izvan šume su slabe, tlo je postalo vrlo plitko. Livada oko sela, daleko od šume potpuno je nestalo, a ostali su samo mršavi pašnjaci, koji se postepeno pretvaraju u goleti. A nekada je to sve bilo pokriveno gustom mešovitom šumom. I sada nalazimo čamove panjeve kod samog sela Jelakca — jadni ostaci nekadašnjeg bogatstva. Planina Čičavica je planinska kosa, koja se pruža sa severo- zapada na jugoistok, između Kosova polja sa istoka i Drenice sa zapada, granicom sreza Vučitrnskog (banovine Moravske) i sreza Dreničkog (banovine Zetske). Čičavica je kosa prilično blagih nagiba, čije su strane ispresecane suvim jarugama i potocima. Najveći je vrh »Čičavica« 1091 m nadmorske visine. Planina Čičavica sastoji se od trošnih glinaca neogenske (tercijerne) formacije sa primcsom belutka i slojevima mrkog uglja. Ugalj se iskorišćava u više manjih ugljenokopa. Na više mesta dižu se manje stene i kamenovi od grubog krečnog peščara (Jusufova stena, Tekumalska stena, Veterakov krš, Mali kamen). Kamen sposoban za gradnje (pločasti krečnjak) može se naći samo na 2—3 mesta po majdanima u dolini dubljih potoka i taj kamen postao je po svoj prilici još u ranijoj geološkoj formaciji — eocenu (stariji tercier). Tercijerni teren planine Čičavice prelazi idući prema istoku u kvarterni teren ravnog Kosova polja, a još dalje na istok dižu se krečnjačke planine iz formacije krede (Grdeč, Sultan Tepe, Oštri vrh). Idući prema izapadu i jugozapadu Čičavica prelazi u valoviti teren Drenice sa rudinom od ilovače, koja leži na škriljcima i laporcima iz paleozojskog doba, a dalje na zapad dižu se krečnjačke planine (Kraljica) iz formacije krede. Zemljište planine Čičavice je plitka kamenita ilovača, apsolutno šumsko tlo. Ranije je ovdje bila gusta hrastova šuma. Pre Kosovske bitke (1389 g.) u toj šumi bilo je mnogo srpskih manastira skrivenih u najljepšim klisurama, kojima se svršavaju doline. Posle je ta šuma bila utočište hajduka. Uništavanje šume otpočelo se još u tursko vreme, a najviše je šuma upropašćena za vreme austrijske i bugarske okupacije, kada se šuma sekla za potrebe vojske. Posle oslobođenja u Čičavičkoj se šumi sakrivala četa čuvenog Azem-bejte Galice. Da bi se stalo na kraj hajdučiji, vlast nije sprečavala seču šume od strane seljaka, tako da je i ostatak starih hrastova bio porušen i šuma je pretvorena u šikaru. Samo po zabranima blizu sela, koje su pojedinci čuvali za sebe, ima hrastovog materijala, sposobnog za grede. Osim hrasta može se naći i po koja mečija leska i bukva. Sada, pošto je šuma ograničena kao državna, može šumska uprava u Kosovskoj Mitrovici da nastoji pretvoriti šikaru u uređenu hrastovu šumu. Povoljan položaj, blizu željezničke pruge, lak izvoz usled obilja puteva, velika životna snaga hrasta i dobra volja šumarskih stručnjaka mogu s vremenom učiniti, da sadašnja cičavička šikara postane jedna od najljepših uređenih hrastovih šuma u Jugoslaviji i sigurno vrelo prihoda za državu. 145 |