DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu



ŠUMARSKI LIST 9/1934 str. 33     <-- 33 -->        PDF

koću tako i s obzirom na kakvoću. Davši najprije karakteristiku šume s obzirom na
biološki, ekonomski i pravni njen značaj izlaže zatim naučnu osnovu škole grupirajući
predmete u osnovne (prirodne) nauke,, u inženjerske (s matematikom), u šumarske
i u neke naročite (kao što je na pr. vezivanje pjeskulja, uređivanje bujica itđ.).


Za ilustraciju prelaženja šume iz čisto prirodnog objekta u ekonomski neka
posluži izgradnja puteva u raznim šumama Francuske. Tako je na pr. u državnoj šurm
»Foret de Bercé« (jednoj od najljepših hrastovih visokih šuma u Francuskoj) na površini
od 5.431 ha izgrađeno, uz 25 km javnih puteva, 118 km šumskih kamenitih i 26
km puteva bez kamena. U državnoj šumi »Grande Chartreuse« u Alpama površina od


6.534 ha ispresječena je sa 39 km kamenitih puteva, 28 km puteva bez kamena i 89
km staza. Ali ta izgradnja puteva podigla je cijenu drvu na panju, spram one u god.
1895., za 50) do 100 postotaka.
Isti g. Guinier, inače i profesor šumarske botanike na istoj školi, prikazao je u
posebnom članku biljne asocijacije i tipove šume na francuskim Jurama. Jure imaju
tipično vapnenasto tlo ovisno u prvom redu o visini i položaju, a zatim o ekspoziciji.
Karakteristična je pravilna razdioba (naročito za vrijeme vegetacione periode) oborina,
čija se visina kreće od 1300 do 1800 milimetara i raste uporedo s nadmorskom visinom
te od zapada spram istoka.


S obzirom na tipove šuma, idući od zapada k istoku, razlikuje Guinier pet zona:
1) zonu sa srednjom visinom od 50O metara s Ouercus séssiliflora i Fagus silvatica, koje
drveće prati cio niz različitog šumskog drveća i grmlja; |2) zonu u visini od oko 650
metara, u kojoj prevladava Ouercus pedunculata, Carpinus betulus i Fagus silvatica;
3) zonu u visini od oko 80O metara, gdje uz jelu kao glavnog predstavnika dolazi i
smreka; 4) zonu na visini od 1000 metara, gdje uz jelu dolazi i smreka: 5) zonu
na visini od 1500 metara, u kojoj prevladava smreka, ali dolazi i bukva.


S brojnim slikama i crtežima popraćen je članak L. Lavauden-a »La faune cynégétique
des Alpes français« u kojem je prikazana lovna fauna francuskih Alpa.


Komisija za proučavanje neprijatelja šume i izrađenog drva priopćila je u istom
svesku više svojih izvještaja o štetnicima već ugrađenog četinjavog drveta (Hylotrupes
bajulus i cryocephalus rusticus), protiv kojih kao preventivna mjera služi antisepcija
prije upotrebe; zatim o truleži dubećih hrastova, koje uzrokuju gljive roda Poly-
porus i Stereum. Sve ove gljive prodiru u dubeće stablo preko povreda stabla, bile
one ma i kako neznatne.


Posljednjih godina platane u nasadima Francuske (odnosno njihovo lišće i grančice)
bile su napadane od jedne gljivice t. zv. Gnomonia veneta. Ta gljiva napada platane
svake starosti, čije napadnuto lišće dobiva smeđu boju i kovrča se. Lišće postaje
nesposobno ne samo za ukras nego i za samu asimilaciju. Razvoju ove gljive naročito
pogoduje relativno hladno vlažno proljeće. Obrana se sastoji u sakupljanju zaraženog
lišća i grančica i u njegovu paljenju, zatim u štrcanju bordoškom juhom i rastopljenim
željeznim sulfatom (zelenom galicom).


Doda li se ovome još jedna hidrobiološka rasprava o kiselom jezeru Lispach u
Vogezima (par Etienne Hubault), bio bi iznesen cio sadržaj ove sveske anala od oko
180 stranica.


Ing. Oskar Piškorić.


INO. DR. H. WAGNER: O POPELKACH KULTURNICH LESU (O pepeljugama
kulturnih šuma). Vlastitom nakladom, Židlochovice 1934. Strana 61.


Wagner u svom djelu bavi se t. zv. mekim drvetom naših šuma (topola, vrba
itđ.), koje su šumari dosada iz šuma istiskivali, prezirali ih i u gospodarskom pogledu
vrlo malo cijenili.


U Jugoslaviji, gdje i danas nalazimo daleko više tih naših pepeljuga i gdje
šumari u praksi dolaze češće u doticaj s t. zv. mekim drvetima, Wagnerova će publikacija
imati još veće značenje nego u Čehoslovačkoj.


451