DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 7/1934 str. 13 <-- 13 --> PDF |
Tabela br. 2. pokazuje nam još jednu vrlo napadnu činjenicu. Direkcije šuma u Sarajevu, Banjaluci i Skoplju imaju ogromne površine šuma, tako da na jednu državnu šumsku upravu dolazi poprečno oko 40.000 ha šuma, dok naprotiv vidimo, da Direkcije šuma u Zagrebu, Ljubljani, Sušaku, Vinkovcima i Apatinu imaju razmjerno neznatne površine, pa se i nehotice nameće pitanje, da li su sve ove direkcije faktično potrebne. Zar se direkcija ljubljanska i sušačka ne bi mogle spojiti sa zagrebačkom direkcijom, a< apatinska i vinkovačka opet u jednu direkciju. Zagrebačka direkcija imala bi u tom slučaju 3.168 km2 šuma, a na svaku šumsku upravu došlo bi 10.219 ha. Vinkovačka odnosno apatinska direkcija imala bi u slučaju fuzije u svemu 1.163 km2 i na svaku šumsku upravu otpalo bi još uvijek samo 6.840 ha. Fuzioniranjem ovih direkcija prištedilo bi se mnogo na personalu, koji bi se iz ukinutih centralnih nadleštava mogao premjestiti k šumskim upravama ili sreskim načelstvima. Područja svih ovih direkcija nalaze se u krajevima, koji imaju najviše saobraćajnih sredstava, pa s te strane ne bi mogli pasti nikakvi prigovori. Razumljivo je međutim, da bi se našlo stotinu prigovora, da je ovakovo fuzioniranje nemoguće, no svi ti prigovori ne bi mogli iznijeti ništa stvarnoga, osim povrede lokalnog prestiža. Ni veći intenzitet gospodarenja ne može tu mnogo odlučivati, jer je baš kod većeg intenziteta gospodarenja potrebno, da se kreira više šumskih uprava i da bude više stručnjaka kod uprava i na terenu, a ne u centralnim nadleštvhna. Zar je to srazmjerna i pravilna podjela stručnog osoblja, kada Direkcija šuma u Ljubljani ima u čitavom svom području manju šumsku površinu, nego jedna šumska uprava u području sarajevske, banjalučke i skopljanske direkcije. U području ovih direkcija ima dapače šumskih uprava sa preko 60,000 ha. Poznato je međutim, da baš ove direkcije daju najveći kontingenat našeg izvoznog drva i da se baš u područjima ovih direkcija vrše najveće eksploatacije i nalaze najveća šumsko-industrijska preduzeća. Razmještaj šumarskog stručnog osoblja pokazuje nam tabela br. 3. Odmah na prvi pogled upada u oči veliki nerazmjer između osoblja kod centralnih nadleštava i onog kod sreskih načelstava i šumskih uprava. Na trideset centralnih nadleštava zajedno sa Ministarstvom šuma i rudnika otpada 270 ili 41% svih kvalifikovanih šumarskih stručnjaka, a na sva ostala nadleštva (101 sresko načelstvo, 165 državnih šumskih uprava i 59 šumskih uprava krajiških imovnih opština) 378 stručnjaka ili 59% od sviju kvalifikovanih stručnjaka. U kategoriju kvalifikovanih stručnjaka uračunato je osoblje sa fakultetskom, srednjoškolskom i nižom srednjoškolskom spremom, pa ako od kvalifikovanih stručnjaka odbijemo još sve osoblje sa nižom srednjoškolskom spremom, tada bi taj razmjer bio još nepovoljniji. Kod šumskih uprava kao i kod sreskih načelstava ima vrlo mnogo i činovničkih pripravnika (76%), pa ako bismo sve ove okolnosti uzeli u obzir, došli bismo do rezultata, da je kod centralnih nadleštava zaposleno preko 60% sviju kvalifikovanih činovnika, a kod svih ostalih nadleštava samo oko 40%. Mnoga centralna nadleštva imaju isto toliko stručnih činovnika, koliko njima podređena nadleštva zajedno. Ima dapače i takovih koja imaju više činovnika u centrali, nego kod podređenih nadleštava (Banska uprava u Skoplju, Nišu i na Cetinju, te zagrebačka direkcija šuma), dok unikum predstavljaju šumarski otsjeci vrbaske i drinske ba 323 |