DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 4-6/1934 str. 108 <-- 108 --> PDF |
III. Pošumljavanje 1930.—1933. Radovi u režiji 1930./31. god. dali su još sigurnije putokaze za pošumljavanje, koje u glavnom ističemo. Na teškim bujičnim područjima preporučena je sadnja po metodi »a la kordon« u proleće odmah kad je završeno topljenje snega; dalje kopanje jama 70—60. cm. širine i dubine na razmaku od 2 met. ili kopanje šančeva iste dimenzije po horizontalama; sađenje motikom u područjima, gde puzi zemlja. Kao vrsta drveta preporučuje se bagrem, javor negundo, jasen, crni bor, kesten i t. d. Kao uzor treba upotrebljavati dvogodišnje pikirane sadnice ili u boljim položajima moglo bi se zadovoljiti i jednogodišnjim bagremom. IV. Narodno pošumljavanje. Narodno pošumljavanje, ili bolje rečeno dobrovoljno pošumljavanje narodnom snagom, odlikuje se od pošumljavanja u državnoj režiji ne u principu tehničkog izvođenja rada, već u smislu načina angažovanja i zaposlenja radne snage. Uspeh ovakvog pošumljavanja zavisi u glavnom od svesti i volje građana za značaj šume ; u isto vreme može služiti kao merilo opšteg socijalnog shvatanja seljaka, koji dobrovoljno žrtvuje svoju radnu snagu u ime buduće koristi, koju on očekuje za sebe i za svoje selo. Najviša forma narodnog pošumljavanja je kolektivno pošumljavanje čitavog sela i opštine na bujičnim goletima (obično iznad sela), koje ugrožavaju opstanak sela i ziratnog zemljišta. Ovaj način zahteva najveću disciplinu, moralnih i fizičkih žrtava od strane pojedinaca, ali zato pruža najveće koristi za javne interese. Druga forma narodnog pošumljavanja je osnivanje gajeva, ograda, drvoreda kod javnih zgrada kao škola, crkava, džamija i t. d., koji imaju značaj objekata za propagandu i odgoj ljubavi kod dece i domaćina za šumu. Ovde spada organiziranje dečjeg dana, kada se pošumljavanje, bolje rečeno sađenje, vrši od strane dece uz nadzor učitelja. Treća forma je pošumljavanje od strane pojedinih građana, koji pošumljavaju međe oko svojih njiva i imanja, prave gajeve oko svojih kuća. Ovo je pošumljavanje najobičniji i najjeftiniji način, ali malo efikasan, zbog osustva kontrole. Kao lep primer ovakvog pošumljavanja navodimo rad sela Brvenice, koje ima već posađenih nekoliko hiljada bagremovih sadnica između ziratnog zemljišta duž šančeva, kojima se dovodi voda u ziratno zemljište i t. d. Povoljnost zemljišta i vlage u ovom selu čini, da su bagremova stabla 2—5 met visoka, i ako nemaju više od 5 godina života. Pojedini već koriste ova stabla za vinogradsko kolje i ogrev. Režijska pošumljavanja od 1930.—1932. god. imala su u sebi već pojedine elemente narodnog pošumljavanja. Građani nekih sela (selo Debreše i t. d.) kopali su basplatno rupe, na iskopanim rupama školska su deca uz nadzor učitelja vršila sađenje šumskih sadnica. Kraljevska banska uprava Vardarske banovine preko svonh šumarskih stručnjaka organizovala je predavanja i dečje dane. Da je princip dobrovoljnosti pošumljavanja bio dobro shvaćen, svedoei to, da je u 1932. god., kad je usled pomanjkanja kredita za pošumljavanje režiski rad prestao, pošumljavanje bilo obnovljeno u formi dobrovoljnog rada. Koristeći ovu pripremu u jesen 1932. god. sreski šumarski referent obilazeći sela i škole i u razgovoru sa viđenim i radnim seljacima, uči 234 |