DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 1/1933 str. 81 <-- 81 --> PDF |
što je Cajaiidcr sa svojim đacima u Finslcoj učinio, u tom bi slučaju bilo potrebno postupati neobično oprezno i isto tako sistematslci, kao što je to on činio. Samoj stvari ne bi moglo doprijeniti, ako bi na pr. nekoliko ljudi neovisno jedan od drugoga tražilo tipove na raznim ograničenim mjestima i ako bi ih svaki od njih drugačije shvatao. Naprotiv sistematičnost i jednakost shvatanja zahtijeva, da takav rad poduzme odnosno vodi jedan kvalifikovan čovjek — eventualno istraživački institut — koji je savršeno u stvar upućen, pa makar i sa više saradnika (đaka); ti bi morali proći što više srednjeevropskih šuma i stvoriti sebi potpunu sliku u cjelini i u pojedinostima; osim toga morali bi na taj način ustanoviti i popisati sva prirođena vegetacijona udruženja šumskih drveća s njihovom zemljišnom florom kao tipove, svakako ukoliko se takva udruženja pojavljuju u stvarnosti često i uistinu »tipično«. Istom onda bilo bi na mjestu predložene tipove naučno istražiti dendrometrijskim mjerenjem, hemijskim ispitivanjem tla, biološkim studijem flore. Vrlo je vjerojatno, da bi se pokazalo, da se neki medu tako ustanovljenim tipovima poklapaju s onima, što su ih u Srednjoj Evropi već Finci bili ustanovili (Linkola); drugi bi se pokazali analogni sa sjevernjačkim tipovima (ali nikako potpuno isti); ostali bi predstavljali specijalne srediijeevropske tipove dosada neopisane. Dužnost je upozoriti na to, što sam Cajander o toj stvari kaže (Dio forstliche Bedcutung der Waldtypen, 14); »Uostalom uspješna primjena tipova šuma u šumskoj praksi u Srednjoj Evropi ili njezinim manjim dijelovima bila bi prirodno istom onda moguća, kada bi tamošnji tipovi šuma bili sistematski istraženi i opisani s obzirom na cijeli okrug njihovih varijacija i na to, šta je bitno a šta manje bitno. Strogo uzevši, istom iza takog rada moguće je naučno ispitivanje srednjeevropskih tipova šuma u pogledu pedološkom, fitobiološkom, taksacijonom, uzgojnom i slično; inače postoji tu opasnost, da bi se operisalo prvo s previše raznorodnim tipovima, drugo s manje više slučajnim formacijama i uopće s pojmovima, koji nisu nikako pobliže definirani. Dok srednjeevropski tipovi ne budu općenito pobliže opisani, postoji također opasnost, da se tipovi šuma, koji se pojavljuju u Srednjoj Evropi, vrlo lako identifikuju sa njima odgovarajućim sjeveroevropskim tipovima, što bi moglo dovesti do potpuno pogrešnih zaključaka. Ali da ideja o tipovima šuma može biti primijenjena na srednjoevropske šume isto tako kao na sjevernjačke, o tom ne treba sumnjati; pri tom se mogu pozvati na vlastita istraživanja, makar i vrlo neznatna. Principijelno je primjena ispravno shvaćenih tipova šuma u cjelosti isto tako moguća na jugu kao i na sjeveru, u Americi, Aziji i Australiji isto tako kao i u Evropi, samo što poteškoće njezine praktične izvedbe mogu biti u jednoj oblasti veće nego u drugoj«. Prednost je tipova — pored ostalog — ta, što njihovom upotrebom klasifikacija stojbina postaje mnogo određenija, trajnija i pri tom mnogo jednostavnija nego do sada. Time, što smo do sada karakterisali stojbinu opisom pojedinih sastavnih dijelova (kao ekspozicije, nagiba, nadmorske visine, tla i t. d.), dakle analizom, dalje time, što smo za to uzimali nove i nove pojedinosti u nastojanju, da naš opis bude detaljniji (vidi Wilde, Použiti čislicoveho systemu pri probadani lesa a pofizeni lesnich map, Lesnicka prace IX., 372), polučili smo zapravo obratan uspjeh; naša karakteristika radi svoje kompliciranosti na koncu konca izda i nije u srazmjeru sa trudom u nju uloženim. Suprotno tomu, tip nam jednom riječi da taćno predodžbu, djeluje sintetički slično- kao Morozov i ide za velikim ujednostavnjenjem rada, što je naročito simpatično. Cim bi jedamput tipove popisali i ograničili, rad taksatora, u kolike se tiče bonitiranja stojbina i procjene mase, bio bi jako ujcdnostavnjen; na toj bi osnovi za manje oblasti bilo lako sastaviti lokalne tablice prihoda i prirasta s možda trajnom vrijednošću. Radi svoje kompliciranosti mogao bi velik broj tipova praktički biti na štetu. Međutim opravdano je mišljenje, da je ukupan broj svih tipova na svijetu relativno 79 |