DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 2/1932 str. 6 <-- 6 --> PDF |
pored odličnih svojstava tla dosta je slab (nije veći od 3 do 5 m3), što se tumači time, da imamo mnogo prezrelih sastojina, koje ništa ne prirašćuju. Ako se šume privedu u normalno stanje, odmah će se jako povisiti prihod. Ti Adurski hrastici, gdje je grab posvema odsutan, u mnogome sliče vašim slavonskim šumama. Bukove se šume nalaze u ravnicama (sjeveroistok — Normandija), a ponajviše na brežuljcima i manjim planinama. Imamo ih skoro svuda, gdje ima dovoljno vlage i oborina (Vogesi, Jura, Centralni Masiv, Predalpe, Pireneji). Ophodnja im je 120—150 godišnja, a pomlađuju se oplođnom sječom (4 do 6 sijekova) sa pomladnim razdobljem od 20 do 30 godina. Pomlađivanje dobro uspijeva, ako tlo nije odviše kiselo. Prorede se provađaju svakih 8 do 10 godina i jake su: Zadnje vrijeme napušta se metoda »éclaircie par le haut«, koju će — izgleda — nadomjestiti »éclairclé mixte« (»miješane« — visoke i niske — prorede), koje nas potsjećaju s jedne strane na danske prorede (Schroedera), a s druge strane na Heckovu slobodnu proredu. Bukove su šume veoma unosne i daju 6 do 10 m3 po ha godišnje. Smatra se, da je bolja bukova građa, koja potječe od stabala uzgojenih na vapnenom tlu, jer je bjelija i elastičnija od one, koja potječe sa silikatnih zemljišta. Neke planinske šume (u Pirenejima naročito) sijeku se i omlađuju prijebornom sječom (na okruge) sa ophodnjicom od 20—30 godina. To su većinom šume zaštitnog karaktera. Od četinjastih šuma najviše imamo sastojina primorskog bora u predjelima »Landes«. Ima nekoliko tipova takovih sastojina. Prvi tip, to su spontane šume, koje rastu na tako zvanim »starim dunama« u Gascogne- u, davno već fiksiranim i odvojenim od oceana novijim naslagama »mladih duna«. Primorskom boru primiješan je vazdazeleni hrast — quercus occidentalis (to je posebna atlantska odlika hrasta plutnjaka), obični hrast (quercus peduculata) i hrast-»tauzin« (quercus Tosa). Bilinski se pokrov sastoji iz ericacea, kupine, paprati i t. d. Primorski bor igra glavnu ulogu u tim šumama, a hrast podređenu. Najčešće su čiste sječe. Ponekad se gospodari i prebirnim putem — bilo u malim okruzima, bilo »par pieds d´ arbres« — tražeći stabla upotrebljivih dimenzija (40—50 cm). Postupak sa qu. occidentalis sličan je onome sa hrastom plutnjakom (qu. suber) u mediteranskoj zoni. Drugi tip, to su šume »mladih duna«, koje su zaustavljene i pošumljene o državnom trošku u prvoj polovici XIX. vijeka. Primorski bor, koji se odmah prilagodio prilikama, napreduje veoma dobro bez ikakvog podstojnog drveća ili grmlja. Ophodnja (60—80 g.) odgovara dimenzijama od 35—40 cm. Pomlađuje se čistom sječom. Nakon sječa ostavljaju se na tlu grane sa češerima. Mladi borići uspješno se dižu usred korova, koji kasnije iščezava. Čišćenja i jake prorede (svake 4. godine) rano izoliraju pojedina stabalca, tako da u dobi od 20 godina nema više od 800 borova po ha. Prorede, praćene dobivanjem smole, nastavljaju se i najzad preostaje jedva 180—200 stabala, koja se iskorišćuju smolarenjem »na mrtvo«. O prilično kompliciranoj tehnici dobivanja smole neću govoriti: sva potrebna tumačenja naći ćete u knjizi g. prof. Ugrenovića. Spomenuti je samo, da čitav taj posao zahtijeva silnu radnu snagu i zato je pravi izvor bogatstva za okolišno pučanstvo. Mnogo veće površine zaprema treći tip šume. To su sastojine sađene također umjetno, sa tlom obrašćenim vrijeskom, papratima i žutilicom. Čitav taj živi pokrov dosta se dobro održava pod rijetkim sklopom 68 |