DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 8/1931 str. 23 <-- 23 --> PDF |
voljan, zapravo obilan broj upotrijebljenih primjernih stabala, kako bi sadržinska krivulja mogla da bude povučena što sigurnije i pouzdanije. A kad je ona već izvučena i ako je njen tok pouzdan, onda se drvna masa svakog pojedinog debljinskog stepena dobiva teorijski besprikorno već po prednjoj formuli (4), koja — kako vidimo — ne sadrži niti sastojinske visine niti direktno izraženih stepenskih visina, kako bi to trebalo da bude prema piscu. Piščeva formula II. na strani 361 prednjega članka u tom je slučaju sasvim bespredmetna. Što se tiče obrazovanja »debljinsko-visinskih« stepena, moram konstatovati, da je pisac i s tim najnovijim dendrometrijskim pojmom jednako nesretne ruke kao i s poimanjem mogućnosti u pogledu njegova realizovanja. Debljino-visinski stepeni imaju prema piscu da budu stepeni, gdje će sva stabla imati istu debljinu i visinu ili isti produkat gh. Kako se to može postići? Prema navodima piščevim dade se to postići očito samo tako, da se svakom stablu mjeri i debljina i visina. To je i inače sasvim očigledno, kad si predstavimo, što je na pr. potrebno kao preduslov za obrazovanje sami h debljinski h stepena. Jer ako je za obrazovanje samih debljinskih stepena potrebno mjerenje debljine na svakom stablu sastojine, onda je per analogiam za obrazovanje debljino-visinskih stepena potrebno, da se na svim stablima mjeri i debljina i visina. Da li je ovo drugo praktički izvedivo? O tom se na strani 489 i 490 od prošle godine, govoreći o Loreyevoj formuli, negativno izjavljuje i sam pisac." Kakova bi dakle nakon te konstatacije preostala još mogućnost za obrazovanje debljino-visinskih stepena? Očito jedino ta, da se debljine svih stabala u sastojini mjere, a visine svih tih stabala ocjenjuju. No onda je sasvim izlišno obrazovanje debljino-visinskih stepena ili čak klupovanje sastojine uz zaokruživanje od pol do pol centimetra, jer što mogu da vrijede debljino-visinski stepeni, kad se visine tek ocjenjuju i kad znamo, koliko se pojam točnog kubisanja sastojine unakršćuje s pojmom ocjenjivanja visine. S druge strane i pisac sam, obrazlažući i u prošlogodišnjem i u prednjem članku »svoju metodu«, traži odlučno, da se visina sastojine faktično mjeri, a ne možda ocjenjuje. Ova kontradikcija mogla bi se ukloniti samo onda, kad bi se — kao što to čini mjestimice i sam pisac — pod mjerenjem sastojinske visine razumijevalo mjerenje t. zv. visinskih primjernih stabala i izvođenie prosječne visine za svaki pojedini debljinski stepen (iz »visinske« krivulje). U tom bi međutim slučaju moralo u sastojini da bude uprav o toliko debljino-visinskih stepena, koliko i samih debljinskih stepena, što bi opet izričito protuslovilo rečenici - Na spomenutoj strani 490 (dolje) veli pisac o Loreyevoj formuli, da bi ona dala »tačan rezultat, kad bi se izmerile visine svih stabala u sastojini, u kom slučaju ona se izjednačava sa Heyerovom jednačinom«. To je također jedna principijelna neispravnost. Poznato je, s kojih razloga Loreyeva formula ne može da dade sasvim točan rezultat. Ti razlozi međutim ne mogu nikako da se izgube ni onda, kad bi se mjerile visine svi h stabala u sastojini, jer isti (opće poznati) izvor pogrešnosti, što tereti u principu Loreyevu formulu, tereti podjednako i Heverovu formulu- Samo je ova, Loreyevoj inače posve analogna formula još i neunotrebiva (radi praktične nemogućnosti mjerenja visine na svim stablima), pak ne zaslužuje radi toga ni da se, uopće spominje. «575 |