DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 7/1930 str. 47 <-- 47 --> PDF |
. . IV. . . y . .. ..... .... ....... ....... y ......, y ..... ..... ..... .... .. ........ ....... . ....... Te .... .. ...... ...... .. ........ .... ........., .... no ..... ........, .... je ...... ...... .. ......... ........ ... ..... .. ....., .. ........ ...... .... ..... .. ......? Koje .. ....... ........ .. ...... ..... ....... ......? ..... .. ... ..... ......... ...... ...... ...... . ...... ...... .... . .......... ...... y .......... ....... y .....?" ...... ...... ....... .. .. 19. .. 23. .... .. .., .. je ....... ........ .. ..... .. ..... ........... .......... ... 2(3. .... .. ....... ......... ......... .... ............... ...... ......., . ..... .. .......... ......... ........ ........ ....... .. ...... ........... 25 ......... ........ .. 24 . ..: ..... je ....... „........... ........ . .......", 14 „........... .........." . 9 „.........." ... je ..... ....... .. „..........". UMRLI t Maier Mirko, šumarski nadsavjetnik u penziji, umro je nakon kratke ali teške bolesti 2. juna 1930. Pokopan je 3. juna 1930. na centralnom groblju u Zagrebu. Pokojnik je bio plemenita duša, nježan suprug, skrban otac, vjeran i dobar prijatelj, što je najbolje dokazao velik broj štovatelja i prijatelja, koji su mu došli, iskazati zadnju počast. Bio je stručnjak na mjestu, a ujedno skroman radnik. Nije svoje znanje i vještinu isticao, jer mu to nije dozvoljavala s jedne strane njegova skromnost, a s druge ogromna zaposlenost na položajima, koje je zauzimao. Naročito je imao veliko iskustvo i temeljito je poznavao instituciju imovnih općina. Bio je vjeran član Jugoslavenskog šumarskog udruženja, te je kao takav bio biran i za odbornika, što je i opet dokaz njegove stručne spreme s jedne, a obljubljenosti u stručnim krugovima s druge strane. Za priznanje pohvalnog i uspješnog službovanja odlikovan je godine 1925. ordenom Sv. Save IV. stepena. Pokojnik se rodio godine 1873. u Zagrebu, gdje je polazio osnovnu školu i niže razrede kr. velike realke. Iz ljubavi za prirodu dao se na studij šumarstva, te je godine 1891. apsolvirao kr. više šumarsko učilište u Križevcima. Odmah je nastupio mjesto šumarskoga vježbenika kod križevačke imovne općine u Bjelovaru. On je jedan od onih, koji su svojim znanjem, voljom za rad i nesebičnošću doprinijeli, da se križevačka imovna općina usuprot svim nedaćama ipak do sada uzdržala aktivnom, te je za sada jedna od materijalno bolje situiranih imovnih općina. Službovao je kod šumarije Sv. Ivan Žabno, gdje se i oženio s učiteljicom Sofijom Janda — također zagrebčankom. Potom je bio šef šumarije u Bjelovaru i Kloštru Ivaniću, dok nije godine 1910. premješten gospodarstvenom uredu u Bjelovar i imenovan taksatorom. Na tom najvažnom položaju službovao je neprekidno do godine 19Ö5., kada je nakon 34-godišnje teške i naporne službe bio premješten, kao šumarski nadsavjetnik, za šumarskoga referenta kod sreskoga načelstva u Zagrebu. Makar je taj premještaj bio za njega teški udarac, podneo ga je stoičkim mirom, a sa jednom malom utjehom, da je došao u svoj rodni Zagreb. Na tom je položaju nakon 35-godišnje službe stavljen u stanje pokoja, te je ostao i dalje u svojem bijelom Zagrebu, dok ga nije kruta sudba u najboljoj dobi otela ljubljenoj supruzi Sofiji, sinovima Dr. Miri, Ivi i Veki, te velikom broju štovatelja i prijatelja. Počivao u miru! Inž. Stjepan Ferenčić. 957 |