DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1918 str. 25 <-- 25 --> PDF |
127 nu svakako moramo prema Ostu hidrocelulozu smatrati meduproizvodom kod razgradnje celuloze, koji sastoji od manjeg kompleksa molekula, nego li prvobitna celuloza. Elementarnom analizom isto nije uspjelo dokazati pristup molekula vode, iz čega možemo zaključiti, da ti međuproizvodi rastvorbe još uvijek velike molekule imadu. Prema Ost-u tu se radi o tvarima, koje sadržavaju više nego li 20 ostataka glukoze. Da li hidrocelulozu jedna jedinstvena tvar sačinjava, nije još dokazano, a i mnogi autori u to dvoje. C. Pretvorba celuloze u slador pomoću razređenih kiselina. Prva i najopsežnija istraživanja o pretvorbi celuloze u u slador pomoću razređenih kiselina potječu od Simonsena (1898.), koji je upliv temperature, tlaka, trajanja reakcije, množine kiseline kao i njene koncentracije na množinu dobivenog sladora, odnosno alkohola ispitivao. On je došao do zaključka, da najpovoljniji uvjeti za pretvorbu celuloze u slador pomoću razređene sumporne kiseline nastupaju, ako na 1 dio celuloze djeluju 6 dijelova 0´570 H2S04, uz tlak od 10 atmosfera i za vrijeme od 90 minuta. Kod toga prelazi oko 41% celuloze u slador. Ispravnost njegovih pokusa potvrđuje iKoerner (1908.), te dodaje, da hidroceluloza daje više sladora, nego li nepromijenjena celuloza Dodavanjem 2% vodičnog superoksida (H2 02) dobijemo još više sladora, dok ostala oksidaciona sretstva, kao kalijev bihromat, kalijev persulfat i ozon štetno djeluju. Množine dobivenog sladora ovise o dvojem : o brzini kojom se slador stvara i o brzini kojom ga kiselina opet rastvara. Ost i Wilkening ponovili su neke od Simonsenovih pokusa, no doskora dođoše do rezultata, da je uspješna pretvorba celuloze u slador pomoću razređene kiseline nemoguća. Na celulozu, što je iza prve reakcije preostala, djelovali su . puta po 2 sata sa svježom 1% H2 S 04 kod 150°. Na taj |