DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 3/1899 str. 6 <-- 6 --> PDF |
— 108 — kamenitim obroncima i krasama, obično u družtvu sa šestiljem i bude kadkad orijaško stablo. U našem Primorju ima najviše koprivića oko Bakra, u Vinodolu oko Triblja i Grižana, pak na briegu trsatskom. U dolini Rječine ima stabala 4" 15—4-20 m. objama u dnu, nu pravi je div onaj koprivić, što raste pred bakarskim grobljem, jer mjeri u dnu debla (g. 1885.) 5 m. 50 cm., u visini od metra i pol 3 m. 30 cm.; pojedine svrži imadu u premjeru 2—3 dm. Ogromno je i ono stablo, koje smo gledali na trgu u Lovranu (Istrija), gdje koprivić zovu ladonj a (valjda od hlad, lad), dočim ga oko Bakra zovu i glangulić; u Bugarskoj ga zovu koprivka , u Srbiji, gdje poraste obično kao grm, poznaju ga kao koprivić i košćelja , u Dalmaciji i Boki kotorskoj (po Suleku) kost jela i kostilja, a po Visianiu i fafarinka; Slovenci ga zovu koprivi k, koprivo v c, k 0 p r i n c*. Koprivić razvija se najjače izmedju 20 i 40 godine, u 150 do 200 godina poraste 15—20 m. visoko, a debla mu budu 60—100 cm. debela, pa ovakovih ima u našem Vinodolu. Po Hempelu i Willielmu bude i do 2 m. debeo, kad je i prevalio četiri vieka svoga života. Drvo je u koprivića žućkasto, u srčini sivo, tvrdo, težko, te se od njega prave rude, obruči, vile, bičala, štapovi i kamiši; drvo od korjena je mrko, pa prave od njega u Francezkoj korice za noževe. Velika je ciena kopriviću u tome, što u nas raste na najvećim krševinama i ki´asama, te je veoma shodan, da se njime primorska golet zagajiva. U Hercegovini oko Trebinja, a na briegu Gljivi raste Celtis betulaefolia sa običnim koprividem, mrčom (Mjrtus communis), zelenikom (Philljrea latifolia) judom (Pistacia Terebinthus) i s drugima. Odkrio ga je tu dr. K. Van da s i opisao u «Oessterreichisehe botanische Zeitsclirift» god. * Koprivić se sadi i u drvoredima, pa ima takav i u Zagrebu, s desne strane puta, ?ito vodi na Mirogoj. |